We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Annoyance as an act of potential beauty

by Akipo, Kokkala, Laberouk, Ophuls

/
  • Compact Disc (CD) + Digital Album

    Akipo//
    Kοκκαλα //
    λαΜΠΕΡΟύΚ //
    Ophuls
    o Pagan Fries Compilation o

    Includes unlimited streaming of Annoyance as an act of potential beauty via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    ships out within 7 days
    Purchasable with gift card

      €7 EUR or more 

     

  • Streaming + Download

    Includes high-quality download in MP3, FLAC and more. Paying supporters also get unlimited streaming via the free Bandcamp app.
    Purchasable with gift card

      name your price

     

1.
Akipo - "Piece of music for A.A. writing about the piece of music (dedicate it to the Lemon Kid): Έφτασαν έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου. «Πάμε ρε για ένα τσιγάρο εδώ στο παρκάκι, δίπλα από το σταθμό! Όπως παλιά», είπε ο A. Ο Α. συμφώνησε, παρά την περασμένη ώρα και το πρωινό ξύπνημα. Προχωρήσανε λίγα μέτρα στη Μοναστηρίου και στρίψανε στη Μιχαήλ Καλού μέχρι που έφτασαν στο μικρό πάρκο στη γωνιά της Μ. Καλού με Μαργαροπούλου. Ο Α. κοιτούσε γύρω του τη διασταύρωση που είχε τόσα χρόνια να δει. Παλιά αυτοκίνητα και μικρά φορτηγά παρκαρισμένα και στις δυο πλευρές των δρόμων, τόσο πυκνά που σου έδιναν την εντύπωση ότι δε μπορούσε να περάσει πεζός ανάμεσά τους. Κόκκινο και πράσινο εναλλάσσονταν στο φανάρι της διασταύρωσης στη Μιχαήλ Καλού και έσπαγαν το μονότονο χορό της υγρασίας μπροστά στα θαμπά φώτα των πανύψηλων στύλων. Βόρεια του πάρκου υπήρχε ένα διώροφο κτίριο με μια μεγάλη κόκκινη επιγραφή που αναβόσβηνε τα γράμματα «eros». Τα πλατάνια της Μαργαροπούλου υψώνονταν επιβλητικά και τα κίτρινα φύλλα που είχαν απομείνει στα κλαδιά πάλλονταν με τον αέρα και δημιουργούσαν έναν θρόισμα ήρεμο μα και απειλητικό. Ο A. έφτιαξε το τσιγάρο και το άναψε τραβώντας μια μεγάλη τζούρα. Συνέχισε να καπνίζει και να φυσά τον καπνό και από την απόσταση που βρισκόταν ο Α. έμοιαζε με μικρό φουγάρο. Ήρθε η σειρά του Α., πήρε τρεις συνεχόμενες τζούρες μέχρι που ένιωσε να ξεκινάει το μούδιασμα των άκρων, σαν ένα κύμα με μικρή ορμή που σιγά σιγά σε σκεπάζει. Κάθε τόσο περνούσε ένα αυτοκίνητο ή μια μηχανή και ο ήχος τους έφτανε σαν κομπρεσέρ στα αυτιά του Α., μα όσο προχωρούσε η ώρα οι ήχοι αυτοί κλείνονταν σε ένα μεγάλο γυάλινο θόλο. Και ο Α. κόλλησε το βλέμμα του στον τσιμεντένιο τοίχο του Σταθμού στη γωνία της Μαργαροπούλου και με ένα μειδίαμα στο πρόσωπο διάβαζε συνθήματα γραμμένα με σπρέι διαφόρων χρωμάτων: «σαμποτάζ στην coca-cola», «έξω από την ΕΕ», «40 ώρες 400 ευρώ», «ΔιΝεΤου», «δόξα τα λεφτά, έχουμε θεό», «θάνατος στα αφεντικά», «γήπεδο στον Ηρακλή», «nevermind the bollocks». Και έφερε στο μυαλό του όλους αυτούς που σύρθηκαν κάποια νύχτα εκεί και κοίταξαν δεξιά και αριστερά στο δρόμο ανακινώντας το σπρέι και έγραψαν αυτό που είχανε να πουν ή τους υπέδειξαν να πουν. Και τους έβλεπε όλους αυτούς μαζί την ίδια στιγμή, στον ίδιο τοίχο να κοιτάνε και να χαμογελάνε ο ένας τον άλλον, να κουβεντιάζουν σαν να μην τρέχει τίποτα και να αναλύουν εμπεριστατωμένα κάθε λογής θέματα, να πίνουν μπύρες, να καπνίζουν, και ταυτόχρονα να συνεχίζουν να εκτελούν την αποστολή τους, ώσπου του μίλησε ο A. και τον επανέφερε λέγοντας του ότι είχε περάσει πάνω από μια ώρα και ότι έπρεπε να φύγουν. Ο Α. κοίταξε το ρολόι του και ψέλλισε κάτι σαν «μια ώρα… ναι βέβαια… τόσο πήρε», χαιρέτησε τον A. και κατηφόρισε προς το ξενοδοχείο. (...) Ο Α. περπατούσε κοιτάζοντας τις μουντές βιτρίνες των καταστημάτων στη Βενιζέλου. Έβλεπε στο πλάι την παραμορφωμένη εικόνα του με τη βοήθεια του λιγοστού ωχρού φωτισμού του δρόμου. Δεν υπήρχε κανένας πεζός. Μονάχα ένα σπορ αμάξι διέσχισε το δρόμο και έσπασε τη παγερή μουντάδα. Άναψε ένα τσιγάρο και συνέχισε προς την πλατεία Επταλόφου. Εκεί συνάντησε ένα μικρό παιδί που έσερνε με δυσκολία ένα πτώμα. Ήταν ακέφαλο. Το κεφάλι ήταν τοποθετημένο σε ένα από τα παγκάκια που αράζουν τα γερόντια τα πρωινά. Το παιδί αγκομαχούσε και με κάθε του προσπάθεια έσερνε το ακέφαλο πτώμα το πολύ δέκα εκατοστά. Κατευθυνόταν προς το συντριβάνι της πλατείας. Ο Α. παρατηρούσε το μικρό παιδί και έφερνε γύρους στην πλατεία, περνώντας ανάμεσα από τα τραπέζια και τις καρέκλες των έρημων καφέ. Δεν έχανε από τα μάτια του το παιδί, το πτώμα και το σκοτεινό κεφάλι χωρίς χαρακτηριστικά που έμοιαζε να επιτηρεί την προσπάθεια του μικρού. Και μόνο όταν περνούσε πίσω από το χοντρό κορμό του πλάτανου της πλατείας ένιωθε μια περίεργη ανακούφιση, έστω δυο δευτερολέπτων. Δυο δευτερόλεπτα στα οποία ένιωθε πως απομακρυνόταν και επιβιβαζόταν σε κάποιο βαγόνι ενός αργού τρένου και στην αποβάθρα υπήρχαν ένστολοι με τύμπανα που ακολουθούσανε ένα μονότονο ρυθμό και που και που ένα σαξόφωνο γέμιζε ηχόχρωμα το σκηνικό ή μήπως ήταν ένα αλλόκοτο, δυσοίωνο σμήνος γλάρων… κρωξίματα γκριζωπών γλάρων σαν οιμωγές γυναικών. Ώσπου κάποια στιγμή οι δυνάμεις του μικρού παιδιού εξαντλήθηκαν και σταμάτησε να σέρνει το πτώμα. Κοίταξε το κεφάλι στο παγκάκι και στη συνέχεια τον Α. που περπατούσε περιμετρικά της πλατείας. Τον κοιτούσε ανέκφραστο σαν να ήταν κάποιος με τον οποίο δε μπορούσε να επικοινωνήσει. Και ο Α. συνέχιζε να περπατάει γύρω από την πλατεία και να παρατηρεί το παιδί που έμεινε ανέκφραστο και να περνάει πίσω από τον χοντρό κορμό του πλάτανου και να νιώθει πάντα στιγμιαία επιβάτης στο τρένο και τους ένστολους και το σαξόφωνο και τους γλάρους και την Οιμωγή. Ένιωθε τους παλμούς του να ανεβαίνουν και τον ιδρώτα να τον λούζει. Και πετάχτηκε από τον ύπνο του και ανασηκώθηκε στο κρεβάτι, με τα σεντόνια ανάμεσα στα πόδια του και τη γυναίκα του δίπλα ήρεμη σαν να μη συμβαίνει τίποτα, να του σκουπίζει τον ιδρώτα και να τον διαβεβαιώνει ότι θα ανέβουν μαζί στο τρένο. Οι δυο τους και το παιδί τους που κοιμόταν γαλήνια στο μικρό κρεβάτι του στη γωνία του δωματίου… Κείμενο Α.Α. (Σεπτέμβριος 2018)
2.
Κόκκαλα - What does my Abyss do when home alone Ξεκλείδωνω την πόρτα, τα αυτιά μου τιτιβίζουν, τα πνευμόνια μου καίνε σαν να τα αλειψες με ζεστό κερί μετά από άτσαλο τρίψιμο από γυαλοχαρτο. Ο μαλακας δεν είναι εδώ. Ευτυχώς. Δεν έχω την παραμικρή όρεξη για τις μαλακιες του. Μερικές φορές τον λυπάμαι, μετά σκέφτομαι ότι αυτός με διάλεξε. Τότε είναι που τον αγκαλιάζω με λύσσα. Δεν τον αφήνω να πάρει ανάσα, τον αφήνω λίγο πριν το μελανιασμα τον τελειώσει. Ανοίγω το ντουλάπι, φτιάχνω καφέ. Δεν έπρεπε να πιω τόσο. Δεν έπρεπε να καπνίσω τόσο. Δεν είναι εύκολη η δουλειά μου. Ευτυχώς ο μαλακας δεν είναι εδώ. Μερικές φορές μου λείπει, κοντά στα σαράντα χρόνια μαζί βλέπεις. Μερικές φορές είμαι εγώ που τον παρατάω, άλλες απομακρύνεται αυτός. Η σχέση μας μητρικό βυζι με παιδικό στόμα. Η επανασύνδεση όλο κ πιο συνθλιπτικη, κερδίζω έδαφος (μου το λέει και ο προϊσταμενος μου) αν και στερούμαι τις εφευρετικότητας που είχα νεότερος. Η σχέση μας πληγή στο στόμα με γλώσσα. Έχω όρεξη να παίξω κιθάρα, βάζω τον ενισχυτή , την κιθάρα στο πάτωμα -ξύνω τις χορδές με τον κωλο. Η φωνή μου όμοια με ρόγχο δεκάδων πουλιών, τα βήματα μου ζεστά, ο χρόνος μου άπειρος. Από χρόνο είμαι φτιαγμένος. Στρίβω ένα τσιγάρο, ο καφές μου έχει κρυώσει. Ανοίγω την τηλεόραση. Την σβήνω στο δίλεπτο. Όταν κοιτάς την τηλεόραση για πολύ ώρα , η Άβυσσος σε κοιτάει πίσω. Ακόμα να έρθει ο μαλακας.
3.
λαμπερούκ - nanananananananaNAnaei ela pio konta ela pio konta na deis pws ponaei Brotherhood of home Lady on ass wears centre Media organized
4.
Ophuls-Insomnia La canción “Insomnia” nace después de cientos de noches sin dormir. Está tocada por fantasmas que pueden oírse a lo largo del tema. Està fuertemente vinculada a mis vivencias y grabada a ritmo lento y tortuoso. Aùn sigo viviendo dentro de ella.

about

Pagan Fries 001

credits

released March 25, 2019

cover: Akis Karanos

license

tags

If you like Annoyance as an act of potential beauty, you may also like: